تحقیق شیعه و سنی

بخشی از متن تحقیق:
شیعه در لغت بر دو معنا اطلاق می‌شود، یکی توافق و
هماهنگی دو یا چند نفر بر مطلبی، و دیگری، پیروی کردن فردی یا گروهی، از
فرد یا گروهی دیگر.[۱][۲] در زبان عربی در اصل به معنای یک، دو یا گروهی از
پیروان است. در قرآن این لفظ چندین بار به این معنا به کار رفته‌است. برای
نمونه در آیه ۱۵ سوره قصص درباره یکی از پیروان موسی از عنوان شیعه
موسی[۳] و در جای دیگر از ابراهیم به عنوان شیعه نوح یاد می‌کند.[۴] در
تاریخ اسلام لفظ شیعه، به معنای اصلی و لغوی‌اش برای پیروان افراد مختلفی
به کار می‌رفت. برای مثال، گاهی از شیعه علی بن ابی‌طالب و گاهی از شیعه
معاویه بن ابی‌سفیان نام برده شده. اما این لفظ به تدریج معنای اصطلاحی
پیدا کرد و تنها بر پیروان علی که به امامت او معتقدند اطلاق می‌شود.[۵] و
با تعالیم جعفر بن محمد به صورت یک مذهب مستقل درآمد.
«شیعه» در اصطلاح
به آن عده از مسلمانان گفته می‌شود که به خلافت و امامت بلافصل علی
معتقدند، و بر این عقیده‌اند که امام و جانشین پیامبر اسلام از طریق نصّ
شرعی تعیین می‌شود، و امامت علی و دیگر امامان شیعه نیز از طریق نص شرعی
ثابت شده‌است …